درام

دستهای پینه ترینیم از زخم لای جرز و زبرانه نانی 

به کف آروغ زده سر بالا می رود این نای 

باک بنزین گرسنه ها بود بس که گران خرید آبروی نداشته فقر 

این عالمی مستضعفین گر زندگی ناممان بی نیازمندی های رومه آگهی داد

با شکم خالی برآمده از هوای ناساز روزگار تلخ پول پرستانه مان در هوای نداشته ای

روز اما روز کارگر که باشد  

روز فقیرانه زیست گاومان زائیده بود همیشه هایمان نه اینک ها

می و مای خسته و بی پولی های مستمر و این سوراخ موش ترسیده از حیات و ممات و نبات و جک و جانوری بود خزیده گریز 

تن گریه از چشم افق گرفتار این انتظار دور سر به مهر خاموش 

با باد رفت و گفت 

داد بیداد کرده با آقاها و آقازاده ها و کوچک ها و بزرگ های خردستان جیب گشاد پر  دار و زرگرفته 

خنجر و درفش و افتخار نداشته ی پرواز سرخ و بی نصیب بر سر میز قمار اعتراضی شد خشم در جان و روح و زبان بریده های دیوار نوشت 

باختن بازی اشکنک دارد، ندارد؟ 

تقدیر بوده انگار  

از سرچشمه باز شد 

ساعت بی آغوشی این زمان تنهایی و اسارت جاده تاریخی سیاهی گرفته های مدهوش سپید و سیاه و تو و ما یک نگاه مبهوت

شرممان باد به این گونه امیری بی مردمی های بی فردا و تلخ اینک دیروز زادن های پر ایراد

هستندگی بود جز امارت 

مرگ هم در این آشوب ها گم کرده راه مقصود و نسترن گاو دوشید بی علف و خرسک 

روح نالان سایه این همسایه همیشگی خوف و تردید و نامردمی و زور و تشویش کرده در حلقوم پس رفته درجا 

فردا؟ 

امروز را بچسب از دفتر جدا شدن های بی اعتبار و رسید میوه عمر و ما در گوریم بود همیشه بر زبان سرخ بر باد رفته سر سبز

من 

خاکی 

گل آلود 

و تب سرفه و خون این زندگی از حلقوم بشریت جاریست کاش نبود 

بوده 

هست 

تا ابدهای پر تکرار . 

یئنی  ایل  گه لیر  یوللاردان  قوناق  

یولو  اوزاق 

اوزاق 

اوزاق

آرخامیزدا  قالدی  اسکی  ایل له ریمیز   

گئدمیش 

گئدمیش 

گئدمیش 

بیزه  قالدی  خاطیره  کئچمیش 

آتامی  آپاردی   بیر  سئل 

یئل 

بیر  قارا  قانادلی  قوش 

اولوم  قوشو 

یئری  جه ننه ت   اولسون 

قه بری  نورلا  دولسون 

بو ایل

تانریدان  بیر  آس آلاق  

بیز

کئشگه 

اوندا  گون له رده  بیزیم 

گویله رده  بیزیم 

یئرده ن  دوغولان   یاخچیلیقلار 

اولدوزلاردان  سه پیله ن  گولوشله رله   ایشیقلار 

هاممی سی  بیزیم  قوناق 

هاممی سی  بیزیم .

دئییلیب 

قانانا  بیر سوز  قانمی یانا  مین  سوز! 

بیله ن  بیلیب   بیلمی یه ن  بیلمی ییب!

دئییره م 

اوزون  قانمامازدیقا   وورانا  نئچه  سوز؟ 

بیلمی رهم 

آنجاق   سوزدور  گه لیر  دالبادال.

قیش سیز  ایل  اولماز 

گه لدی   یولدان  سویوخ بیر  هاوا 

بولوتلار  قارلی  

یاغا یاغا

نه فه سله ر   دومانلارلا  قارداش 

قیش   گه لیر  قوناق  یاواش یاواش 

گویده ن  یوخ  سوراغ 

ال له ریم  اوشودو .

متن فیلمنامه: همیشه ناکام. 

روز. خارجی. میدان میوه.

                   نقی در حال بار زدن میوه بر روی ارابه دستی خود است.

روز. داخلی. منزل نقی.

                   نقی رخت خواب خود را جمعکرده و از اتاق خارج می شود

                   مینو در آشپزخانه دارد غذا درست می کند.

                   مینو متوجه خارج شدن نقی می شود.

مینو: نقی. با توام نقی.

نقی: ها.

مینو: میری بیرون این آشغالا رو هم ببر.

نقی: هزار بار گفتم آشغالا رو شب باید بذاری بیرون.

مینو: کجا پس؟

نقی: میام.

                   نقی خارج می شود.

مینو: گور بابای .

                   نقی سرش را از درب تو می آورد.

نقی: هزار بار گفتم پشت سر من نگو گور بابای .

مینو: گور بابای آشغال.

نقی: صد دفعه گفتم فحش نده، حالیش شد اگه.

مینو: برو بابا.

نقی: رفتم.

مینو: بری که بر .

                   نقی دوباره سرش را از درب تو می آورد.

نقی: برنگردم؟ باشه. مدرسه ی حسینم خودت سر بزن. کار دارم.

مینو: کارت بخوره .

                   نقی دوباره سرش را از درب تو می آورد.

نقی: تو سر کی؟ رفتم بابا.

                   مینو با خشم درب را نگاه می کند. خبری از برگشتن نقی نیست.

مینو: نقی الهی بگم خون .

صدای نقی از حیاط: خون جگر شم می افتم می خوابم، باید یه عمر پرستارم بشی. این رو می خوای تو؟

مینو: خدا نکنه تو زمینگیر بشی. دلخوشی من همینه روز شه تو بزنی بری سر کارت.

صدای نقی از حیاط: خدا این دلخوشی رو ازت نگیره مینو لولو.

مینو: لولو جد و آبادته نقی آناناس.

                   مینو با عصبانیت قاشق را بطرف درب پذیرائی پرت می کند و کف آشپزخانه می نشیند.

ادامه. خارج. جلو منزل نقی.

                   نقی ارابه میوه فروشی را با زور دارد از حیاط خانه خارج می کند.

                   رامین دارد بی ام و شاسی بلند خود را از حیاط منزلش خارج می کند.                                                           1

                   نمایی از بالای دو ساختمان، خانه بزرگ رامین که در حیاط خانه پنج خودرو گرانقیمت پارک کرده و خانه کوچک نقی که مقداری

                   جعبه کهنه میوه روی هم انباشته شده است.

نقی: بی صاحب. چرخت رو عوض کنم چه بامبولی می خوای دربیاری؟

                   رامین با زدن بوق سلام داده و رد می شود و می رود.

نقی: رامین. رامین. بی معرفت تعارفم نکرد کمک کنه. ای تو روحت رامین.

                   رامین دنده عقب برمیگردد.

رامین: نقی بابت میوه های دیروزی ممنونم. ببین فردا یه مهمونی توپ دارم. برام ردیفش کن.

                   رامین حرکت می کند.

نقی: حق داری خب. من الاغ .

                   رامین دنده عقب برمیگردد.

رامین: ببین مثل دفعه قبل گند نزنی ها. درجه یک باشن.

                   رامین حرکت می کند.

نقی: دفعه قبل از لجم .

                   رامین ترمز می کند و سرش را از ماشین درآورده و داد می زند.

رامین: آب میوه یادت نره. از همون قبلی.

                   رامین حرکت می کند.

نقی: مرتیکه عرق .

                   در یک نما چراغ ترمز ماشین رامین روشن می شود.

صدای رامین: ببین داداش، تخمه و آجیلم باشه. بارسلون بازی داره. راستی یادت نیست خوردن اون زهرماری رو تو یاد ما دادی الاغ؟

نقی: برو بابا.

ادامه. خارجی. همانجا.

                   نقی دارد دور شدن ماشین رامین را نگاه می کند.

                   در یک نما نقی مات و مبهوت و گنگ دوربینی را که دارد از او دور می شود بی احساسی خاص نگاه می کند.

گذشته. خارجی. روز. زمین خاکی فوتبال.

                   نقی نوجوان همراه با دیگر هم سن و سالهای خود فوتبال بازی می کند.

                   رامین درون دروازه ایستاده است.

                   نقی به تیم مقابل گل می زند، هم تیمی ها دوره اش کرده اند.

                   رامین از دروازه بیرون آمده و با بقیه دوستانش شادی می کند.

ادامه. بیرون زمین فوتبال.

نقی: اگه گفتین حالا چی می چسبه؟

مسعود: یه نوشابه تگری .

جعفر: رامین رامین.

همگی: رامین رامین.

رامین: ای بابا همیشه که نمی شه من بخرم.

نقی: نخر. بچه ها اگه گفتین بازی بعد گلرمون کیه؟                                                                                                      2

رامین: سگ خور. بریم.

جعفر: نقی گفتی گلرمون کیه؟

نقی: خب معلومه، رامین.

مسعود: رامین رامین.

همگی: رامین رامین.

رامین: خیلی خب حالا. خرم کردین دیگه.

جعفر: کیکم هست دیگه نه؟

رامین: رو که نیست.

ادامه. کنار دکه.

                   بچه های تیم دارند نوشابه و کیک می خورند.

نقی: کی می دونه عرق به چی می گن؟

جعفر: عرق نعنا.

نقی: نه.

مسعود: عرق بیدمشک.

نقی: نه.

رامین: بابام به یکی سفارش داد براش عرق کشمش بیاره، منظورت .

نقی: بخورین به سلامتی داش رامین.

ادامه. جلو مدرسه.

                   بچه ها وارد مدرسه می شوند.

                   تابلو دبیرستان بالای درب ورودی در یک نما.

نقی: زنگ اول چی داشتیم؟

مسعود: از رامین بپرس.

رامین: ریاضی.

نقی: زنگ دوم؟

رامین: ورزش.

نقی: من رفتم زنگ دوم بیام.

رامین: کجا؟

نقی: من که کلا تعطیلم تو ریاضی. اصلا دفتر ریاضی ندارم.

رامین: بگیر من نوشتم.

نقی: بذار رو صندلیم. بازم بذار. معلم حضور غیاب کرد دفتره رو نشون بده بگو رفته دستشوئی، اسهال داره.

رامین: اه اه اه.

ادامه. داخل حیاط مدرسه.

                 بچه ها دارند فوتبال بازی می کنند.

                 نقی از دیوار مدرسه پایین پریده و خودش را به جمع بچه های می رساند.

                 ناظم ناظر بر این صحنه است.                                                                                                              3

                 ناظم بطرف بچه ها حرکت می کند.

ادامه. جلو مدرسه.

                درب مدرسه باز می شود.

                نقی از درب مدرسه خارج می شود.

                ناظم لای درب مدرسه ایستاده است.

                بچه ها یکی یکی پشت سر ناظم جمع می شوند.

                نقی دارد دور می شود.

                ناظم برگشته و بچه ها را راه می اندازد.

                رامین قبل از همه طرف توپ می رود تا بازی را مجددا شروع کند.

                درب مدرسه بسته می شود.

ادامه. داخل حیاط مدرسه.

                 بچه ها دارند فوتبال بازی می کنند.

ادامه. جلو مدرسه.

                درب مدرسه باز می شود.

                بچه ها به بیرون هجوم آورده اند.

                نقی زیر درختی نشسته و درب مدرسه را نگاه می کند.

                رامین با بقیه دوستان همکلاسی از درب خارج شده و بطرف نقی رفته و با او دست می دهند.

مسعود: حرفش چیه؟

نقی: گفت برو با بابات بیا.

رامین: چرا نیاوردیش پس؟

نقی: بابام بفهمه پوستم کنده ست.

جعفر: راست می گی ها.

ادامه. همانجا.

                     یک خودرو پژو 504 شیک توقف کرده و بوق می زند.

ادامه. همانجا.

مسعود: رامین بابات اومده.

نقی: سلام نصرت بیگ کبیر.

رامین: آرومتر.

نقی: نترس نمی شنوه.

رامین: من رفتم.

نقی: کارت دارم.

رامین: بیا در پشتی. امانتام یادت نره.

نقی: باشه.                                                                                                                                                       4

جعفر: ددی رو ببوس.

رامین: گم شو.

                     رامین دور شده و بطرف خودرو می رود.

ادامه. همانجا. داخل خودرو.

                    رامین سوار می شود.

رامین: سلام بابا. خسته نباشی.

نصرت بیگ: سلام بابا. تو هم خسته نباشی.

رامین: دوست داشتم با دوستام بیام.

نصرت بیگ: همین که قبل از مدرسه با اونا راهی بشی کافیه. باید زود برسی خونه. فردا پس فردا کنکور .

رامین: سال بعد کنکور دارم ها .

نصرت بیگ: صد دفعه گفتم بازم می گم، تا پلک بزنی می بینی نشستی رو صندلی کنکور و ورقه جلوته.

رامین: من قبول می شم.

نصرت بیگ: باید قبول شی. هر رشته ای هم نه ها. فقط چی؟

رامین: پزشکی.

نصرت بیگ: حالا که پسر گلم حرف باباش حالیشه بستنی بخریم بریم خونه.

ادامه. همانجا.

                  نقی و دوستانش دارند خودرو پدر رامین را نگاه می کنند که در حال دور زدن و دور شدن هست.

مسعود: خوش بحالش.

جعفر: نقی نگفتی می خوای چکار کنی؟

نقی: یه کاریش می کنم. بریم.

مسعود: سینما؟

جعفر: پولمون کجا بود.

مسعود: راست می گی ها.

جعفر: رامینم که رفت.

نقی: استخر بریم. بابای رامین چند تا بلیط داده بود بهش.

جعفر: طفلک رامین خودش نیست که .

مسعود: ما که هستیم.

نقی: لاشخورای عزیز بدو که رفتیم.

ادامه. استخر.

                نقی و دوستانش دارند شنا می کنند.

ادامه. اتاق رامین.

                رامین دارد درس می خواند.

شب. خارجی. درب پشتی منزل رامین.                                                                                                                  5

                نقی آنطرف درب و رامین از روی ایوان با هم صحبت می کنند.

نقی: جات خالی. استخر چسبید. دستت درد نکنه؟

رامین: دست من؟

نقی: بابت بلیطا خب. ببین عمو ایرج یادته؟

رامین: همون پیرمرد دست فروش؟

نقی: میوه فروشه. بابت سری قبل دلخوره ازم.

رامین: من که پول دادم بدی بهش!

نقی: نخوردم که. یادت نیست جعفر و تو زدین شیشه ماشین اون خانمه رو شدین؟

رامین: خب .

نقی: بابت خرید شیشه دادم به خانمه. ببین عمو ایرج نیاد مدرسه کارم زاره. یه پولی از بابات بگیر بیار بدیم بهش.

رامین: ببینم چی می شه.

نقی: بگیر اینم.

                نقی یک نوار کاست بطرف رامین پرتاب می کند.

رامین: نوار کیه؟

نقی: عشق من داریوش.

رامین: معین چرا نیاوردی؟

نقی: قرار شد بیاد برات بخونه، فیس تو فیس. پسر مگه دست منه. این اومده بازار.

روز. داخلی. دفتر مدرسه.

                نقی با عمو ایرج وارد دفتر می شوند.

                نقی کنار درب ورودی دفتر می ایستد.

                عمو ایرج به طرف میز مدیر مدرسه می رود.

مدیر: آقای ناظم پدر نقی حبه قند اومدن. ببین چکار دارن.

                عمو ایرج بطرف میز ناظم می رود.

ناظم: هزار بار گفتم پدر نقی خان باید دست بچه ش رو بگیره ببره، از این درسخون .

عمو ایرج: مرد ناحسابی جای پدر توام. این از سلام دادن و از جا پاشدنته؟ این بچه هر چی بشه محصول تربیت امثال توئه خب. خجالت بکش از

               من پیرمرد.

ناظم: پدر من نرسیده طلبکار شدی که .

عمو ایرج: طلبکارم آره. چرا نباشم. بچه آوردم دادم دست شما تربیتش کنین اونوقت می گی دستش رو بگیرم ببرم؟ من کارگری می کنم بچه م

              درس بخونه تو چکاره ای بگی ببرش؟ دولت خرج کرده تو درد شکم گرفتی؟! نه، گوش بده حالا، حرف دارم. ببین چی گفتم بهت

              فردا این باید دکتر شه، مهندس شه، مثل تو نه اما معلم بشه باید. نشه تقصیر توئه. نشه می آم یقه ت رو می گیرم می نشونمت رو ارابه

              میوه م تو محله می چرخونمت آبروت بره.

مدیر: پدر جان آرومتر. اینقدری که سر ما داد کشیدی سر بچه ت هم داد بکش آدم شه؟

عمو ایرج: سر بچه م؟ بیا اینجا پسر. د یاللا بیا. سر بچه م؟ داد بزنم؟ سرش رو ببرم بذارم رو سینه ش راضیت کردم؟ کج بره می کشمش.

                عمو ایرج بطرف نقی که آرام آرام دارد بطرفش می آید هجوم برده و او را زیر مشت و لگد می گیرد.

                مدیر و ناظم بطرف عمو ایرج رفته و بزور نقی را از دستش می گیرند.

نقی: گه خوردم بخدا. گفتم بخدا.

عمو ایرج: پشت اینا قائم شدی نزنمت؟ عصر که می آی خونه، نمی آی؟ سرت رو نبرم مرد نیستم.                                          6

مدیر: پدر جان حالا اینقدر تند نرو تو هم.

عمو ایرج: چششم درمی آرم. مگه نخواستین بیام ببینم چرا از مدرسه در رفته؟ خب دارم حل و فصلش می کنم از این گها نخوره بعد از این.

مدیر: پدر جان شما آروم باشین حله. می گم حله.

ناظم: بیا بشین خودم یه چای برات بریزم. بشین.

مدیر: مرد حسابی می افتی می میری ها.

عمو ایرج: بذار بمیرم راحت شم از دست این بچه. بی پدر بمونه بفهمه دنیا دست کیه. وای که تو چقدر خری بچه. گمشو برو سر کلاست تا باز

              اون روی سگ من بالا نیومده. برو دیگه چرا واییستادی .

نقی: آقا برم؟

مدیر: گمشو برو کلاست.

ناظم: یادت باشه این دفعه آخرته ها.

                ناظم برای عمو ایرج چای آورده است.

روز. خارجی. جلو مدرسه.

                نقی و دوستانش خنده کنان از مدرسه خارج می شوند.

شب. خارجی. درب پشتی منزل رامین.

                نقی یک بسته را بطرف رامین که روی ایو